Πώς ορίζεται η νοητική υστέρηση;
Στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, Πέμπτη Έκδοση (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, συντμ. DSM-5), δηλ. το εργαλείο ταξινόμησης και διάγνωσης της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, ο όρος Νοητική Υστέρηση έχει αντικατασταθεί από τον όρο «Διανοητική αναπηρία (πνευματική αναπτυξιακή διαταραχή)». Το όνομα στην παρένθεση δηλώνει ότι είναι μία διαταραχή με έναρξη κατά τη διάρκεια της περιόδου της ανάπτυξης. Περιλαμβάνει βλάβες στις γενικές νοητικές ικανότητες που επηρεάζουν την προσαρμοστική λειτουργία του ατόμου σε τρεις τομείς ή περιοχές- στο γνωστικό επίπεδο, στο κοινωνικό επίπεδο και σε πρακτικό επίπεδο.
Σύμφωνα με το DSM-5 για τη διάγνωση πρέπει να πληρούνται τα ακόλουθα:
- Ελλείμματα στις διανοητικές λειτουργίες, όπως η λογική, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, ο σχεδιασμός, η αφηρημένη σκέψη, η κρίση, η ακαδημαϊκή μάθηση και η μάθηση από την εμπειρία, τα οποία επιβεβαιώνονται τόσο από την κλινική αξιολόγηση/παρατήρηση όσο και από τα σταθμισμένα τεστ για την αξιολόγηση της νοημοσύνης.
- Ελλείμματα στην προσαρμοστική λειτουργία του ατόμου, που το οδηγούν σε αδυναμία να ανταποκριθεί στα αναπτυξιακά και κοινωνικά πολιτιστικά πρότυπα όσον αφορά την προσωπική ανεξαρτησία και την κοινωνική υπευθυνότητα. Χωρίς συνεχή υποστήριξη τα ελλείμματα αυτά μειώνουν τη λειτουργικότητα του ατόμου σε μία ή περισσότερες δραστηριότητες ή στην καθημερινή του ζωή, όπως η επικοινωνία και η κοινωνική συμμετοχή.
- Η έναρξη των ελλειμμάτων στις διανοητικές λειτουργίες και στην προσαρμοστικότητα κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης.