Το να έχει ένα άτομο αυτοπεποίθηση και να εκτιμά τον εαυτό του, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΧΝΟΣ, που «τυχαίνει» σε κάποιους «τυχερούς» ανθρώπους, ενώ για τους υπόλοιπους θα μείνει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ζωής.

Σίγουρα η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο για το πόσο πολλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση έχει ένα άτομο και αναμφισβήτητα, τα βιώματα της παιδικής ηλικίας προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξή του σε όλους τους τομείς της ζωής του. Άτομα που έχουν υποστεί αυστηρή κριτική και υπερβολικές απαιτήσεις από τους γονείς τους, αλλά και υπερπροστασία και παρεμπόδιση της ανεξαρτησίας τους σίγουρα δυσκολεύονται. Δυσκολεύονται  δηλαδή στην ανάπτυξη μιας καλής εικόνας του εαυτού τους, στο να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στο να εκτιμούν αυτό που είναι,  αλλά και στο να έχουν ή να βρουν τη  διάθεση να βελτιώσουν τον εαυτό τους, να βάλουν στόχους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους με αυτοπεποίθηση, αλλά και με ευαισθησία για τα δικαιώματα των άλλων. Θα ήταν, όμως, πολύ εύκολο να χρησιμοποιούμε αμετάβλητους παράγοντες (π.χ. η κληρονομικότητα) ή το προσωπικό μας ιστορικό (π.χ. γονείς που δεν ενίσχυσαν την αυτοπεποίθησή μας) ως άλλοθι για να μην πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να μην βελτιώσουμε τον εαυτό μας, να μην βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Κανένας άνθρωπος δεν είναι καταδικασμένος να είναι προϊόν μόνο των γονίδιών του ή των πρώιμων παιδικών εμπειριών του. Ο κάθε άνθρωπος καθημερινά έχει τη δυνατότητα να κάνει τις επιλογές του, με τις οποίες ενισχύει την θετική του εξέλιξη και την βελτίωση της ζωής του με αποτέλεσμα να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

- Αυτοπεποίθηση ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ. 

Το να έχουμε αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι έχουμε καλή γνώση του εαυτού μας και εκτίμηση για αυτό που είμαστε, με διάθεση για βελτίωση και εξέλιξη και όχι την αντίληψη πως είμαστε κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά για τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και μειονεκτήματα, αλλά και προσόντα και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Η αυτοπεποίθηση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ («΄Η το έχεις ή δεν το έχεις.») αλλά το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης είναι ένα έργο ζωής. Το να πιστεύει κανείς στον εαυτό του είναι σαν ένα μακρύ ταξίδι που διαρκεί όλη μας τη ζωή. Βάζουμε στόχους, διαφορετικούς για την εκάστοτε φάση της ζωής μας, τους πετυχαίνουμε ή όχι, βάζουμε ξανά τους ίδιους στόχους και προσπαθούμε να τους πετύχουμε με μεγαλύτερη δύναμη ή από μια διαφορετική γωνία ή αναθεωρούμε τους στόχους αυτούς και τους διαφοροποιούμε ή βάζουμε προτεραιότητα σε άλλους τομείς της ζωής μας

Συνήθως οι άνθρωποι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΒΑΘΜΟ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ. Η αυτοπεποίθηση δεν χαρακτηρίζει με τον ίδιο τρόπο όλους τους τομείς της ζωής μας. Μπορεί για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του στον επαγγελματικό τομέα, στον οποίο κινείται με αυτοπεποίθηση και σιγουριά με αποτέλεσμα να είναι «πετυχημένος» στη δουλειά του, αλλά να κατακλύζεται από σκέψεις ανασφάλειας όσον αφορά στις ερωτικές του σχέσεις, να μην εμπιστεύεται τον εαυτό του και να νιώθει «αποτυχημένος» στην προσωπική του ζωή.