Οι έρευνες δείχνουν ότι η εμφάνιση της ανορεξίας είναι πολυπαραγοντική. Πιστεύεται ότι υπάρχει μια γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση ανορεξίας  σε συνδυασμό με κοινωνικούς,  πολιτισμικούς και  ψυχολογικούς παράγοντες.  Επίσης, παίζουν σημαντικό ρόλο τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και οι οικογενειακές σχέσεις του ατόμου που πάσχει από ανορεξία.

Τα πρότυπα ομορφιάς της δυτικής κοινωνίας  δίνουν υπερβολική έμφαση στο πολύ αδύνατο σώμα, με αποτέλεσμα πολλοί έφηβοι να αισθάνονται δυσαρεστημένοι με το βάρος και το σχήμα του σώματός τους. Συνεπώς, κάνουν δίαιτες στην προσπάθεια να μοιάζουν με τα πρότυπά τους.

Τα άτομα με ανορεξία  έχουν συνήθως χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθουν ανασφάλεια και έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι δεν έχουν τον έλεγχο σε πολλούς τομείς της ζωής τους και ασχολούνται με το βάρος τους, επειδή αυτός είναι ένας τομέας τον οποίο μπορούν να ελέγξουν. Ο έλεγχος του βάρους δημιουργεί ιδιαίτερη ευχαρίστηση για τα άτομα με ανορεξία με αποτέλεσμα η δίαιτα να γίνεται αυτοσκοπός.Ο τρόπος σκέψης είναι απόλυτος, άκαμπτος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα («Αν παχύνω, δε θα αρέσω σε κανέναν», «Αν πάρω ένα κιλό,  θα με κοιτάνε όλοι», «Αν δεν αδυνατίσω, είμαι ανίκανη»).

Η ψυχογενής ανορεξία εμφανίζεται συχνά σε περιόδους κατά τις οποίες συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή ενός ατόμου και απαιτούν προσαρμογή και νέες ικανότητες. Οι αλλαγές αυτές μπορεί να είναι είτε αρνητικές  (π.χ. θάνατος αγαπημένου προσώπου, διάλυση μιας σχέσης, διαζύγιο των γονέων), είτε θετικές  (π.χ. γάμος, αλλαγή σχολείου, διακοπές). Το άτομο νιώθει ότι δεν διαθέτει τις απαιτούμενες δεξιότητες για να αντιμετωπίσει αυτές τις αλλαγές και νιώθει ανεπαρκές. 

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι οι γονείς των ατόμων με ανορεξία ασκούν υπερβολικό έλεγχο και εμποδίζουν τη διαδικασία της ανεξαρτητοποίησής τους.

Έρευνες για τις διαταραχές πρόσληψης τροφής δείχνουν ότι  η βουλιμία μάλλον δεν οφείλεται σε γενετικούς, αλλά σε οικογενειακούς και πολιτισμικούς παράγοντες, όπως και σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του βουλιμικού ατόμου. Όπως και στην ανορεξία, μεγάλο ρόλο  στην εμφάνιση της βουλιμίας παίζει η προβολή του αδύνατου σώματος ως πρότυπο ομορφιάς με μεγάλη έμφαση στον έλεγχο του βάρους. Όσον αφορά την οικογένεια του ατόμου με βουλιμία, παρατηρείται ότι  οι σχέσεις μεταξύ των μελών της δεν είναι ιδιαίτερα στενές και πολλές φορές υπάρχουν έντονες συγκρούσεις. Οι γονείς περιγράφονται συχνά ως απορριπτικοί ή αδιάφοροι. Τα άτομα που παρουσιάζουν βουλιμία επιδιώκουν σε υπερβολικό βαθμό την επιτυχία και επιλέγουν πρότυπα που βασίζονται στην εξωτερική εμφάνιση. Συχνά εκδηλώνουν παρορμητική και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, ακόμα και  στις ερωτικές τους σχέσεις.