Το παιδί περπατάει ή κάνει διάφορες κινήσεις ενώ κοιμάται – συνήθως με ανοιχτά μάτια, που κοιτούν όμως στο κενό και με ανέκφραστο πρόσωπο. Μπορεί στον ύπνο του να φωνάζει, να κλαίει ή να γελάει είτε να λέει σκόρπιες λέξεις και ακατάληπτες φράσεις.

Όταν υπνοβατεί, το παιδί δεν είναι ξύπνιο και την άλλη μέρα δε θυμάται το συμβάν. Η υπνοβασία παρατηρείται συχνότερα στα αγόρια και στην ηλικία μεταξύ πέντε και δέκα χρονών.

Η υπνοβασία συνήθως δε συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα. Συνδέεται κυρίως με γενετικούς και εξελικτικούς παράγοντες. Οι κρίσεις μπορεί ωστόσο να επιδεινωθούν από ψυχολογικές πιέσεις.

Η υπνοβασία δε θεωρείται μια παθολογική κατάσταση. Οι γονείς πρέπει να παραμένουν ήρεμοι και να μην πανικοβάλλονται. Πρέπει απλά να λάβουν μέτρα ασφάλειας, ώστε το παιδί που υπνοβατεί να μην τραυματιστεί και να το οδηγούν με ασφάλεια στο κρεβάτι του. Δεν πρέπει να το ξυπνούν την ώρα που υπνοβατεί. Μπορούν να ξυπνήσουν το παιδί μόνο με την διαδικασίας προγραμματισμένης αφύπνισης (σε συνεργασία με έναν ειδικό), δηλαδή μισή ώρα πριν από την ώρα που συνήθως το παιδί αρχίζει να υπνοβατεί. Ακόμη, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ένα σύστημα που να ειδοποιεί τους γονείς ότι το παιδί έχει σηκωθεί από το κρεβάτι.