Τα παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια και για να νιώσουν ασφαλή, θέλουν να ξέρουν ότι βρίσκονται υπό την προστασία και την καθοδήγηση των γονέων τους. Με τη θέσπιση ορίων μέσα σε ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο καλλιεργείται η υπευθυνότητα του παιδιού, τα παιδιά θα μπορέσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να πειραματιστούν, έχοντας τους γονείς ως σημείο αναφοράς, ώστε αργότερα να αυτονομηθούν, να νιώθουν ικανά να επιλύουν προβλήματα και να έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους. Τα όρια μπορεί να είναι περιορισμοί που εξοργίζουν κάποιες φορές το παιδί, αλλά παράλληλα λειτουργούν σαν πύλες πίσω από τις οποίες νιώθει ασφαλές.

Τα όρια αφήνουν περιθώρια στο παιδί να αλλάξει τη συμπεριφορά του, έτσι ώστε να καταφέρει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και επικεντρώνονται στο να δημιουργούν και να προσφέρουν πιο εποικοδομητικές επιλογές. Σε αντίθεση με αυτό, οι τιμωρίες και οι απειλές επικεντρώνονται στην αρνητική συμπεριφορά και αποσκοπούν στην διακοπή της, χωρίς να δείχνουν στο παιδί μια εναλλακτική επιλογή, η οποία θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.

Άπειρες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά στα οποία οι γονείς θέτουν σταθερά όρια που δεν περιορίζουν τις ευκαιρίες για πειραματισμό και επιτρέπουν την αυθόρμητη έκφραση, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, είναι ανεξάρτητα και υπεύθυνα.

Το παιδί, ναι μεν δοκιμάζει τα όρια, όχι όμως για να προκαλέσει τους γονείς ή  για να «περάσει το δικό του», αλλά γιατί η παρόρμησή του να ξεπεράσει το όριο είναι δυνατή και θέλει να εξετάσει κατά πόσο το όριο εξακολουθεί να ισχύει.

Όταν οι γονείς βάζουν σταθερά όρια στα παιδιά τους και τα παιδιά ξέρουν τί επιτρέπεται και κάτω από ποιες συνθήκες, καθώς και τί απαγορεύεται, μακροπρόθεσμα, μειώνονται κατά πολύ οι διαμάχες μεταξύ τους και ελαχιστοποιούνται εκδηλώσεις δυσπροσάρμοστης συμπεριφοράς του παιδιού (γκρίνιες, εκρήξεις θυμού). Αυτό συμβαίνει, διότι το παιδί δεν θα κάνει κάτι που ξέρει ότι δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ξέρει δηλαδή ότι όσο και να «γκρινιάζει», δε θα πάρει τη σοκολάτα που θέλει και ξέρει και το γιατί. Μια συμπεριφορά που επανειλημμένα δεν είχε θετικό αποτέλεσμα στο παρελθόν (με την γκρίνια δεν πήρε τη σοκολάτα) μακροπρόθεσμα, δεν θα επαναληφθεί. Κατά καιρούς βέβαια, θα γίνονται «δοκιμές», γιατί το παιδί θα εξετάζει αν εξακολουθεί να ισχύει το όριο αυτό.

Όταν υπάρχουν ξεκάθαρα όρια στην οικογένεια, μειώνεται και η πιθανότητα συναισθηματικού ξεσπάσματος θυμού ή απογοήτευσης των γονέων, γιατί λειτουργούν συνειδητά ανάλογα με τα όρια που έχουν βάλει και έτσι προλαβαίνουν κατά πολύ συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις.

Η κατάλληλη οριοθέτηση επιτρέπει τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσεις να υπάρχουν σε ένα μη τιμωρητικό περιβάλλον, γιατί οι αρνητικές συνέπειες είναι απλά η απουσία των θετικών επιπτώσεων μιας επιλογής που έκανε το παιδί. Έτσι, αν για παράδειγμα δεν κάνει την εργασία του, δεν θα πάει βόλτα.

Γενικά, σε μια πετυχημένη οριοθέτηση, όλοι είναι κερδισμένοι («win-win»), γιατί οι γονείς έχουν «περάσει» στο παιδί κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να έχει αυτό που θέλει και έτσι υπάρχει μία ισορροπία ανάμεσα στις δικές τους ανάγκες και τις ανάγκες του παιδιού, μέσα σε ένα κλίμα σεβασμού. Επίσης, μαθαίνουν όλα τα μέλη της οικογένειας να βλέπουν μία κατάσταση από την οπτική γωνία του άλλου. Αυτό με τη σειρά του, οδηγεί σε μια ευελιξία σκέψης και μακροπρόθεσμα, σε μια πιο σφαιρική αντίληψη.