Η σύγχρονη ψυχομετρική αντίληψη διαφοροποιεί τον Δ.Ν. των παιδιών από τον Δ.Ν. των ενηλίκων.

Ο παιδικός Δ.Ν. ορίζεται ως το πηλίκο της νοητικής ηλικίας ενός παιδιού (δηλ. η ηλικία που αντιστοιχεί στις πραγματικές νοητικές ικανότητές του)  ως προς τη χρονολογική του ηλικία (δηλ. η πραγματική του ηλικία) πολλαπλασιαζόμενο επί 100.

Με αυτό το σκεπτικό, ένα παιδί ηλικίας 5 χρονών (χρονολογική ηλικία), το οποίο έχει νοητικές ικανότητες ενός παιδιού 5 χρονών, βρίσκεται σε ένα επίπεδο που περιμένουμε κατά μέσο όρο και έχει Δ.Ν. 100, δηλ. 5/5Χ100 = 100

Ένα παιδί με χρονολογική ηλικία 5 χρονών με τις νοητικές ικανότητες του μέσου παιδιού 7 χρονών έχει Δ.Ν.  (7/5x100) = 140 και το νοητικό του δυναμικό βρίσκεται  πολύ παραπάνω από το μέσο παιδί της ηλικίας του.

Από την άλλη πλευρά, όταν έχουμε ένα παιδί ηλικίας 5 χρονών (χρονολογική ηλικία) που έχει νοητικές ικανότητες ενός παιδιού 3 χρονών (νοητική ηλικία) έχει ένα Δ.Ν. (3/5 x100) = 60 και το νοητικό του δυναμικό βρίσκεται πολύ κάτω από το αναμενόμενο της ηλικίας του.

Ο Δ.Ν. των ενηλίκων ορίζεται ως η σπανιότητα της νοητικής  επίδοσης ενός ενήλικα στον γενικό, μη επιλεγμένο πληθυσμό. Η σπανιότητα της επίδοσης ορίζεται από την απόσταση της επίδοσης ενός ατόμου από το μέσο όρο του πληθυσμού (Δ.Ν. 100).

Ένας Δ.Ν. 135 σε ένα ενήλικο άτομο είναι πάνω από το μέσο όρο των ατόμων ίδιας ηλικίας και φύλου και στατιστικά αναμενόμενος μόνο από το 2,2 % του γενικού πληθυσμού, είναι δηλαδή αρκετό σπάνιος. Ένα άτομο με αυτό το δείκτη νοημοσύνης βρίσκεται σε «ανώτατο επίπεδο νοημοσύνης», σύμφωνα με την κατάταξη του Wechsler (Flanagan, D.P. & Alfonso, V.C., 2017).

Από την άλλη πλευρά, ένα άτομο με Δ.Ν. 65 βρίσκεται  κάτω από το μέσο όρο της ομάδας αναφοράς του και είναι στατιστικά αναμενόμενος πάλι μόνο από το 2,2 % του γενικού πληθυσμού. Ένα άτομο με αυτό το δείκτη νοημοσύνης βρίσκεται σε επίπεδο «εξαιρετικό χαμηλό», σύμφωνα με την κατάταξη του Wechsler (Flanagan, D.P. & Alfonso, V.C., 2017).