Η διαταραχή των μαθηματικών έχει μελετηθεί λιγότερο από τις άλλες μαθησιακές δυσκολίες. Το κύριο κλινικό χαρακτηριστικό αυτής της διαταραχής είναι η μεγάλη απόκλιση μεταξύ της αναμενόμενης και της πραγματικής απόδοσης του παιδιού στην κατανόηση και εκτέλεση των αριθμητικών πράξεων, καθώς και στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του για την επίλυση αριθμητικών προβλημάτων παρόλο που διαθέτει φυσιολογική νοημοσύνη και με δεδομένο την επαρκή του εκπαίδευση. Για τη διάγνωση της διαταραχής των μαθηματικών, οι δυσκολίες του παιδιού δεν πρέπει να οφείλονται κατά κύριο λόγο σε άμεσες επιδράσεις ή ελλείμματα της οπτικής, της ακουστικής ή της νευρολογικής λειτουργίας.