Το άτομο με αφασία χάνοντας γλωσσικές και επικοινωνιακές δεξιότητες που παλιότερα κατείχε, «χάνει» και ένα τμήμα του εαυτού του, κάτι που επηρεάζει σημαντικά το ίδιο το άτομο, αλλά και τον περίγυρό του. Συχνά τα άτομα με αφασία, ανάλογα με τον τύπο της διαταραχής, επιθυμούν να επικοινωνήσουν καλύτερα με τα αγαπημένα τους άτομα, αλλά λαμβάνουν αρνητικά συναισθήματα από εκείνους λόγω της μειωμένης τους ικανότητας για επικοινωνία.

Είναι καλό εάν υπάρχει άτομο με αφασία στον περίγυρό μας να έχουμε κατά νου ότι πλέον το άτομο χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να μεταδώσει ένα μήνυμα, για αυτό οφείλουμε να είμαστε υπομονετικοί μαζί του, να του δίνουμε χρόνο να μιλήσει, να διατηρούμε βλεμματική επαφή και ενδιαφέρον, να μιλάμε αργά, να προτιμούμε μικρές και σαφείς ερωτήσεις, να απλοποιούμε το λεξιλόγιό μας και να χρησιμοποιούμε βοηθητικές συσκευές εάν αποδειχθούν ωφέλιμες (π.χ. τάμπλετ, ακουστικά).