Η διαταραχή οργασμού στη γυναίκα ορίζεται ως επίμονη ή επανειλημμένη καθυστέρηση ή απουσία του οργασμού σε μια γυναίκα, αφού έχει προηγηθεί μια φάση φυσιολογικής σεξουαλικής διέγερσης στη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας.

Όπως και η διαταραχή στύσης, η διαταραχή αυτή μπορεί να είναι πρωτογενής (να μην υπάρχει οργασμός από την αρχή της σεξουαλικής ζωής) ή επίκτητη (να παρουσιάζεται σε κάποια χρονική στιγμή μετά από μια περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας), γενικευμένη (σε όλες τις καταστάσεις) ή καταστασιακή (εξαρτάται από την περίσταση, τον σύντροφο ή άλλους παράγοντες).

Για να τεθεί η συγκεκριμένη διάγνωση, θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν παράγοντες όπως η ύπαρξη ή μη ερωτικής διάθεσης της γυναίκας, η ηλικία και η σεξουαλική της εμπειρία, η σχέση με τον σύντροφο της και το ενδεχόμενο άλλης ψυχιατρικής / ψυχικής διαταραχής.

Η διαταραχή οργασμού της γυναίκας μπορεί να οφείλεται σε οργανικούς παράγοντες όπως:

Πολλές φορές, όμως, για την εν λόγω διαταραχή ευθύνονται ψυχολογικοί παράγοντες, όπως:

Χαρακτηριστικό της διαταραχής οργασμού στον άντρα είναι η επίμονη ή επανειλημμένη καθυστέρηση ή απουσία του οργασμού μετά από μια φάση φυσιολογικής σεξουαλικής διέγερσης στη διάρκεια σεξουαλικής δραστηριότητας. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η διάρκεια και η ένταση της διαταραχής, καθώς και η ηλικία του άντρα. Συνήθως, η αδυναμία του άντρα να επιτύχει οργασμό αφορά την σεξουαλική πράξη με σύντροφο, ενώ με άλλους τύπους ερεθισμού (π.χ. με αυνανισμό) μπορεί να ολοκληρώνει κανονικά.

Επιδημιολογία:

Από επιδημιολογικές έρευνες προκύπτει ότι πρόκειται για μια σχετικά σπάνια διαταραχή, καθώς μόνο το 4% - 8% των αντρών που αναζητούν βοήθεια για σεξουαλικά προβλήματα αναφέρουν διαταραχή οργασμού.

Οργανικά αίτια της διαταραχής οργασμού στον άντρα μπορεί να είναι μεταξύ άλλων:

 Οι ψυχολογικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορεί να προκαλούν τη διαταραχή είναι:

Όταν ο άντρας φτάνει με ελάχιστο σεξουαλικό ερεθισμό σε οργασμό πριν τη θέλησή του - πριν, κατά ή λίγο μετά τη διείσδυση του πέους - η κατάσταση αυτή ονομάζεται πρώιμη εκσπερμάτιση και χαρακτηρίζεται από απουσία του εκούσιου ελέγχου της εκσπερμάτισης από τον άντρα. Για τη διάγνωση, ο κλινικός οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια της φάσης της διέγερσης, π.χ. η ηλικία, ένας καινούργιος ερωτικός σύντροφος, η πρωτόγνωρη κατάσταση, η συχνότητα της σεξουαλικής επαφής κ.ά.

Από επιδημιολογικές έρευνες προκύπτει ότι η πρώιμη εκσπερμάτιση είναι από τις πιο συχνές σεξουαλικές δυσλειτουργίες για την οποία οι άντρες ζητούν επαγγελματική βοήθεια, σε ποσοστό περίπου 30% - 40 %. Αντίθετα με την κοινή γνώμη, σύμφωνα με την οποία μόνο οι νεαροί άντρες υποφέρουν από τη συγκεκριμένη διαταραχή, η θεραπευτική πράξη δείχνει ότι αυτή μπορεί να παρουσιαστεί σε άντρες οποιασδήποτε ηλικίας. Βέβαια, εμφανίζεται συχνότερα σε νέους, ειδικά στις πρώτες τους ερωτικές επαφές, λόγω του άγχους που τους διακατέχει και της απειρίας τους στον έλεγχο της εκσπερμάτισης.

Η πρώιμη εκσπερμάτιση μπορεί να οφείλεται σε οργανικούς, αλλά και ψυχολογικούς παράγοντες:

Ο πιο βασικός ψυχολογικός παράγοντας για την πρώιμη εκσπερμάτιση θεωρείται πως είναι η έλλειψη σεξουαλικής αισθητικής συνειδητότητας ή ενημερότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πλήρη επίγνωση όλων των πτυχών της ερωτικής του διέγερσης, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να τις ελέγχει. Πρόκειται για μια έλλειψη στην ικανότητά του να αντιλαμβάνεται σωματικά μηνύματα κατά την έναρξη της έντονης διέγερσής του ως τη στιγμή στην οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί η διαδικασία της εκσπερμάτισης, το λεγόμενο σημείο της «μη επιστροφής» (point of no return).